Poniższy tekst jest fragmentem projektu pracy doktorskiej p. Marcina Szymanka (twórca) i Jemu przysługuje pełnia praw autorskich. Wykorzystanie tych treści w jakikolwiek sposób, w tym w szczególności powielenie ich w jakimkolwiek fragmencie i bez względu na cel, dopuszczalne jest wyłącznie pod warunkiem opatrzenia tego fragmentu zastrzeżeniem o treści takiej jak niniejsze.

Wstęp

Relacje pomiędzy różnymi podmiotami pracodawczymi a przedstawicielstwami pracowniczymi znajdują złożony wyraz: są to najczęściej rokowania/uzgodnienia, oraz pozyskiwanie informacji i konsultacje. Dwutorowy podział relacji jest dokonany na podstawie oceny jakości i prawidłowości przebiegów tych procesów.

Część z tych relacji – informowanie i prowadzenie konsultacji przebiega prawidłowo. Część jednak relacji, w szczególności pomiędzy pracodawcami w rozumieniu art. 3 k.p. a organizacjami związkowymi w postaci rokowań/uzgodnień nie przebiega prawidłowo, a wielu przypadkach przeradza się w grę pozorów ze skutkiem negatywnym dla reprezentacji pracowniczej. Przyczyną takiego stanu rzeczy jest posłużenie się definicją pracodawcy z artykułu 3 k.p., skutkujące wyznaczeniem jako strony podmiotów, które nie mają odpowiednich uprawnień.

Pełny tekst publikacji